Μου ζητήθηκε να εκφράσω τη γνώμη μου σχετικά με τη Θαλάσσια Οργάνωση ως θρησκευτικό τάγμα μέσα στην ευρύτερη θρησκεία της Εκκλησίας της Σαηεντολογίας. Με βάση τα χρόνια έρευνας και εμπειρίας μου σχετικά με τη Σαηεντολογία, το θεωρώ ως δεδομένο, συμπεριλαμβανομένων των λόγων που δηλώνονται και περιγράφονται παρακάτω, ότι η Εκκλησία της Σαηεντολογίας είναι μια αυθεντική θρησκεία που περιλαμβάνει ένα σύστημα πεποιθήσεων, θρησκευτικών πρακτικών, συμπεριλαμβανομένων τελετουργικών και κωδίκων συμπεριφοράς, και ένα αναγνωρίσιμο σώμα πιστών που υποστηρίζουν εκείνες τις πεποιθήσεις και τις θρησκευτικές πρακτικές και ενισχύονται από αυτές.
Το θεωρώ ως δεδομένο ... ότι η Εκκλησία της Σαηεντολογίας είναι μια αυθεντική θρησκεία που περιλαμβάνει ένα σύστημα πεποιθήσεων, θρησκευτικών πρακτικών, συμπεριλαμβανομένων τελετουργικών και κωδίκων συμπεριφοράς
Α. Θρησκευτικα Ταγματα στην Ανατολη και τη Δυση
i. Βουδιστικά Τάγματα Μοναχών
Προτού μπορέσω να αναφερθώ στη Θαλάσσια Οργάνωση ως θρησκευτικό τάγμα,
Ο Βούδας ονόμασε τη θρησκεία του η «Πειθαρχία της Αλήθειας» (Πάλι Ντάμα Βινάγια) και ο μοναστικός κανόνας του για τους άντρες και τις γυναίκες είναι ακριβώς αυτό, η πειθαρχία της αλήθειας. Ο πρωταρχικός στόχος της βουδιστικής θρησκείας και ο κεντρικός σκοπός των θρησκευτικών ταγμάτων είναι να ξεκινήσουν την αναζήτηση για να επιτύχουν απελευθέρωση (μόκσα) από τον σωματικό, τον συναισθηματικό και τον πνευματικό πόνο για όλα τα όντα που έχουν αισθητήριες εντυπώσεις. Ο Βούδας δίδαξε τις Τέσσερις Ευγενείς Αλήθειες που οδηγούν στο Ευγενές Οκταπλό Μονοπάτι. Οι τέσσερις αλήθειες είναι: (1) όλη η ζωή χαρακτηρίζεται από πόνο και/ή δυστυχία (ντούκα), (2) αυτά τα βάσανα προκαλούνται από λαχτάρα (τάνα), επιθυμία για κακά πράγματα ή από μια υπέρμετρη επιθυμία για καλά πράγματα, (3) είναι δυνατόν να απελευθερωθεί κάποιος από αυτά τα βάσανα και (4) ο δρόμος προς την απελευθέρωση είναι το Ευγενές Οκταπλό Μονοπάτι. Το Οκταπλό Μονοπάτι συνίσταται στην ανάπτυξη και τη διατήρηση (1) της σωστής γνώσης, (2) της σωστής στάσης ή αντίληψης, (3) της σωστής ομιλίας ή ειλικρίνειας, (4) της σωστής δράσης, (5) της σωστής ζωής ή του σωστού επαγγέλματος, (6) της σωστής προσπάθειας, (7) της σωστής επίγνωσης και (8) της σωστής αυτοσυγκράτησης/συμπεριφοράς σε όλες τις καταστάσεις. Αν κάποιος ακολουθεί αυτές τις Αλήθειες και το Οκταπλό Μονοπάτι, τότε μπορεί να φτάσει στην κατάσταση της νιρβάνα, ένας όρος που είναι δύσκολο να μεταφραστεί, αλλά περιλαμβάνει ιδέες, όπως μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, γαλήνη, ευδαιμονία και, τελικά, την πλήρη απελευθέρωση από τον κύκλο της σαμσάρα, της γέννησης και της επαναγέννησης στον χρόνο και τον χώρο.
Όπως συμβαίνει και με τους δυτικούς μοναστικούς κώδικες, ο Βούδας ανέπτυξε τους κανόνες, τα πρωτόκολλα, τους κώδικες συμπεριφοράς και τις τιμωρίες κατά περίπτωση. Ο πρώτος Βουδιστικός Μοναστικός Κώδικας, η Πατιμόκα, περιείχε 227 κανόνες ή κανονισμούς για τους άνδρες και 331 για τις γυναίκες. Περιέχεται στο Βινάγια Πιτάκα («Το Καλάθι της Πειθαρχίας»), το πρώτο από τα Τριπιτάκα («Τρία Καλάθια») που συνιστούν τον Βουδιστικό Κανόνα Πάλι των ιερών γραφών. Αυτός ο κώδικας, που αναπτύχθηκε πρώτα στα πλαίσια της παράδοσης της Τεραβάντα, αργότερα έγινε το πρότυπο για όλους τους μεταγενέστερους κώδικες στις παραδόσεις της Μαχαγιάνα στο Θιβέτ, την Κίνα, την Κορέα και την Ιαπωνία.
Οι βουδιστές μοναχοί ορκίζονται να ζουν μια ζωή λιτότητας και μετριοφροσύνης, να ψάλλουν και να διαλογίζονται για αρκετές ώρες την ημέρα. Συγκεκριμένα, ορκίζονται να εγκαταλείψουν 10 δραστηριότητες που θα τους εμπόδιζαν από την εκπλήρωση του Οκταπλού Μονοπατιού: (1) να δολοφονήσουν εκ προθέσεως, (2) να κλέψουν, (3) να έχουν σεξουαλικές σχέσεις, (4) να ψεύδονται, (5) να λάβουν οινοπνευματώδη ή ναρκωτικές ουσίες οποιουδήποτε είδους, (6) να τραγουδούν, να χορεύουν, να παίζουν μουσική (σε μη θρησκευτικό πλαίσιο), (7) να χρησιμοποιούν άρωμα ή να φορούν αξεσουάρ στο σώμα, (8) να κάθονται σε θρόνους ή να ξαπλώνουν σε κρεβάτια με πλούσια διακόσμηση, (9) να τρώνε μετά το μεσημέρι (ο χρόνος ποικίλλει σε άλλες παραδόσεις) και (10) να ασχολούνται με τον χρυσό ή με χρήματα. Οι Μαχαγιάνα βουδιστές μοναχοί και μοναχές δίνουν επίσης τον «όρκο του Μποντισάτβα», υποσχόμενοι από ευσπλαχνία να σώσουν όλα τα όντα που έχουν αισθητήριες εντυπώσεις τα οποία υποφέρουν, παρόλο που είναι αναρίθμητα και η προσπάθεια για να τα σώσουν θα χρειαζόταν δισεκατομμύρια χρόνια.
Η αυστηρή πειθαρχία μέσα στο μοναστήρι διατηρεί την αρμονία της κοινότητας, ώστε οι διδαχές του Βούδα να μπορούν να διατηρούνται σε υψηλό επίπεδο εντός του μοναστηριού και να μεταφέρονται αυθεντικά στους πιστούς εκτός του μοναστηριού. Υπάρχουν επίσης αυστηροί κανόνες συμπεριφοράς για τους μοναχούς και τις μοναχές όταν έρχονται σε επαφή με τους πιστούς και το ευρύ κοινό. Οι μοναχοί και οι μοναχές είναι οι εκπρόσωποι της βουδιστικής θρησκείας.
Πριν και μετά τη χειροτονία τους οι βουδιστές μοναχοί και μοναχές υποβάλλονται σε εντατική εκπαίδευση σε σχέση με όλες τις πτυχές της διδασκαλίας του Βούδα, τον μοναστικό κώδικα, καθώς και την ψυχολογική, τη φιλοσοφική και τη μεταφυσική γνώση. Η μεταφυσική γνώση περιλαμβάνεται σε μεγάλο βαθμό στον Θιβετιανό Βουδισμό. Οι κανόνες της μοναστικής ζωής καλύπτουν τα πάντα. Διέπουν το πώς και το πού κάποιος πρέπει να κοιμηθεί, ποιους μανδύες να φορέσει και από τι πρέπει να έχουν φτιαχτεί, τη συμπεριφορά κάποιου μέσα και έξω από το μοναστήρι, τι φάρμακα να χρησιμοποιεί και πώς να τα χορηγεί, πώς να επιδιώκει ελεημοσύνη και ποιες τιμωρίες πρέπει να επιβληθούν για την παράβαση κάποιου κανόνα.
Στον Βουδισμό Τεραβάντα υπάρχουν δύο είδη παραβάσεων των κανόνων. Το πρώτο είδος, που ονομάζεται παρατζίκα (στη γλώσσα των Πάλι σημαίνει «ήττα»), είναι σοβαρό. Περιλαμβάνει (1) εκ προθέσεως φόνο, (2) σεξουαλική επαφή, (3) κλοπή και (4) τη διεκδίκηση μιας ανώτερης βαθμίδας φώτισης από αυτήν που κάποιος έχει πραγματικά επιτύχει. Η τελευταία εντολή δείχνει ότι η ζωή των μοναχών έχει βαθμίδες διαλογισμού και φώτισης τις οποίες οι μοναχοί επιδιώκουν και για τις οποίες είναι υποχρεωμένοι να είναι απόλυτα ειλικρινείς. Οι μοναχές έχουν 4 ακόμα παρατζίκα που πρέπει να αποφύγουν, που σχετίζονται κυρίως με τις σεξουαλικές σχέσεις. Εάν ένα άτομο εμπλακεί σ’ αυτά, εκείνο το άτομο θα σταματήσει να αποτελεί μέλος του σάνγκα μόνιμα και θα πρέπει να περιμένει τουλάχιστον μέχρι την επόμενη ζωή για να συνεχίσει το μονοπάτι προς τη φώτιση. Βιβλιογραφική παραπομπή: Τανισάρο Μπικού, Μπικού Πατιμόκα/Ο Πειθαρχικός Κώδικας Μπικού, σελ. 2-6.
Το δεύτερο είδος παράβασης ονομάζεται σανγκαντισέσα (στη γλώσσα των Πάλι σημαίνει «κοινοτικό αδίκημα»). Περιλαμβάνει μια ποικιλία ελαφρύτερων σεξουαλικών παραβάσεων, την ψευδή κατηγορία ενάντια σε άλλους μοναχούς και μοναχές και την υποκίνηση σχίσματος. Για παραβάσεις αυτής της κατηγορίας η κοινότητα δικάζει τον παραβάτη και, ανάλογα με την περίπτωση, είτε επιβάλλει ένα επιτίμιο για βελτίωση είτε αποβάλλει ένα άτομο που παραβαίνει τους κανόνες κατ’ επανάληψη. Οι κανονισμοί για τη διαδικασία είναι πολύ περίπλοκοι. Τα είδη των παραβάσεων περιλαμβάνουν σεξουαλικά ζητήματα (τον αυνανισμό, τη συνουσία ενώ κάποιος βρίσκεται υπό μοναστικό όρκο, την παράκληση για προσωπική ελεημοσύνη που ζητάει κάποιος για τον εαυτό του ή για άλλους), το χτίσιμο μιας καλύβας για διαλογισμό με δωρεές ιδιωτών και χωρίς την έγκριση του σάνγκα, την ψευδομαρτυρία ενάντια σε άλλους μοναχούς ή μοναχές και την υποκίνηση ή την υποστήριξη ενός σχίσματος εντός της κοινότητας. Βιβλιογραφική παραπομπή: Αυτόθι, σελ. 3-4, αρ. 10. Υπάρχουν πολυάριθμα εγχειρίδια και βιβλία που έχουν να κάνουν με όλα τα είδη παραβάσεων και διορθωτικών ενεργειών.
Υπάρχουν επίσης διαδικασίες και κανονισμοί για τους μοναχούς που απλώς θέλουν να αποχωρήσουν από το θρησκευτικό τάγμα, διατηρώντας παράλληλα πνευματικά αρμονικές σχέσεις με το σάνγκα. Συνηθίζεται οι νέοι άντρες και γυναίκες στην παράδοση της Τεραβάντα να γίνονται μοναχοί ή μοναχές για τη χρονική περίοδο ενός μήνα ή περισσότερο και μετά να βγαίνουν και να συνεχίζουν την κοσμική ζωή τους. Η χρονική περίοδος που περνούν στο μοναστήρι τούς προσφέρει ένα «ξεκίνημα» στην απελευθέρωση και τη φώτιση για τη μελλοντική ζωή τους. Αποχωρούν από το μοναστήρι με έναν κανονικό και ομαλό τρόπο που σέβεται τα ιδανικά της θρησκείας.
Οι βουδιστές μοναχοί και μοναχές ζουν σε κλειστούς και φρουρούμενους χώρους. Υπάρχουν πύλες για την είσοδο και την έξοδο. Όπως συμβαίνει και με τους χριστιανούς μοναχούς και τις μοναχές, ένα μέλος πρέπει να ζητήσει άδεια από τον ανώτερό του για να φύγει από το μοναστήρι και είναι υποχρεωμένο να αναφέρει την παρουσία του όταν επιστρέψει. Όπως είναι ξεκάθαρο από τον Κώδικα της Πειθαρχίας Μπικού, κάθε πτυχή της ζωής ενός μέλους –η κατοικία, οι περίοδοι μελέτης και διαλογισμού, η τροφή, ο ρουχισμός, ο τρόπος ικεσίας, η επαφή με τις μοναχές και τους απλούς ανθρώπους, τα τρόφιμα, τα φάρμακα κ.λπ.– εποπτεύεται στενά και παρακολουθείται. Εάν ένα μέλος το βάλει στα πόδια κάτω από απρεπείς συνθήκες –είτε έχοντας διαπράξει μια σοβαρή παράβαση, όπως στις παραγράφους 14 και 15 ανωτέρω, είτε απλώς αποχωρώντας με έναν μη ελεγχόμενο τρόπο– οι άλλοι μοναχοί και μοναχές επιδιώκουν να το φέρουν πίσω για να διευθετήσει τα θέματα με έναν τρόπο που να συμφωνεί με τους εκκλησιαστικούς κανόνες. Ο λόγος είναι απλός για τον πιστό: το να «το βάλει στα πόδια» θα σήμαινε ότι εκθέτει τον εαυτό του στην τρομακτική κατάσταση του να αποποιηθεί τη μόκσα σε αυτή τη ζωή.
Τα βουδιστικά μοναστήρια συγκεντρώνουν εισόδημα με διάφορους τρόπους. Πολλά χρήματα προέρχονται από ελεημοσύνη. Πολλά μοναστήρια αντλούν σημαντικά έσοδα από κηδείες και μνημόσυνα και άλλες τελετές προς τιμήν των προγόνων. Σε κάποια μοναστήρια φτιάχνουν ροζάρια και άλλα ιερά αντικείμενα, όπως μικρά αγάλματα του Βούδα, θυμιατά, σημαίες με προσευχές και άλλα ιερά σκεύη προς πώληση στους πιστούς. Τα ιαπωνικά μοναστήρια παράγουν επίσης τσάι και άλλα προϊόντα για να υποστηρίξουν τον τρόπο ζωής τους. Αλλά σχεδόν όλα τα μοναστήρια σε όλες τις παραδόσεις ασχολούνται εντατικά με την αντιγραφή ή εκτύπωση των ιερών κειμένων τους για δική τους χρήση ή για να πωληθούν σε άλλα μοναστικά ιδρύματα ή σε ευλαβείς ξένους.
Αυτό που είναι σημαντικό, ωστόσο, είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι οι μοναχοί και οι μοναχές στα θρησκευτικά τάγματα βλέπουν όλες τις πτυχές της ζωής τους ως συνεισφορά στην αποστολή τους για την επίτευξη της απελευθέρωσης από τη λαχτάρα για τον εαυτό τους και ως διατήρηση του ιδανικού της φώτισης για τους πιστούς συνολικά.
Αυτό που είναι σημαντικό, ωστόσο, είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι οι μοναχοί και οι μοναχές στα θρησκευτικά τάγματα βλέπουν όλες τις πτυχές της ζωής τους ως συνεισφορά στην αποστολή τους για την επίτευξη της απελευθέρωσης από τη λαχτάρα για τον εαυτό τους και ως διατήρηση του ιδανικού της φώτισης για τους πιστούς συνολικά. Ακόμα και οι ταπεινές εργασίες –όπως το ξεχορτάριασμα του κήπου, το ψήσιμο ψωμιού, το σκούπισμα των μονοπατιών του μοναστηριού, το καθάρισμα των αποχωρητηρίων– γίνονται κατανοητές με έναν θρησκευτικό τρόπο. Αυτά τα συνήθη καθήκοντα συνεισφέρουν στην ανάπτυξη στάσεων ταπεινοφροσύνης, μετριοφροσύνης και υπακοής των μοναχών, χωρίς τις οποίες η πρόοδός τους στα στάδια του διαλογισμού που οδηγεί προς τη φώτιση και την εξάπλωση του βουδιστικού ιδανικού θα επιδεινωνόταν ή θα εμποδιζόταν.
ii. Χριστιανικά Μοναστικά Θρησκευτικά Τάγματα
Τα χριστιανικά μοναστικά θρησκευτικά τάγματα αναπτύχθηκαν από τη θρησκευτική επιθυμία να μιμηθούν τη ζωή του Ιησού Χριστού. Στα τέλη του 3ου αιώνα και αργότερα η μορφή μίμησης πήρε μια συγκεκριμένη ασκητική κατεύθυνση. Μοναχοί στην Άνω Αίγυπτο επεδίωξαν να μιμηθούν την παραμονή του Ιησού στην έρημο (Ματθαίος 4:1-11, Μάρκος 1:12-13, Λουκάς 4:1-13) κατά την οποία νήστεψε, προσευχήθηκε και υπέφερε και ξεπέρασε τους πειρασμούς από τον Σατανά. Οι πρώτοι μοναχοί, και οι μοναχές που συνδέονται μαζί τους, ονομάζονται ερημίτες (όρος που προέρχεται από τη λέξη έρημος). Έζησαν μια ζωή αγαμίας, νηστείας, προσευχής και διαλογισμού σε απομονωμένες σπηλιές, και συγκεντρώνονταν μόνο για να γιορτάσουν τη Θεία Ευχαριστία τις Κυριακές. Ο Άγιος Αντώνιος της Αιγύπτου (περίπου 251-356) είναι το πρότυπο του ερημίτη μοναχού.
Στη δεύτερη φάση, οι μοναχοί και οι μοναχές από ξεχωριστά μοναστήρια άρχισαν να ζουν μαζί. Αυτή η μορφή των μοναστικών θρησκευτικών ταγμάτων ονομαζόταν κοινοβιακή (από τις λέξεις κοινός + βίος «ζωή») και περιγράφει εκείνους που συγκεντρώθηκαν για να ζήσουν από κοινού, μιμούμενοι τόσο τον Ιησού με τους μαθητές του όσο και την πρώιμη χριστιανική εκκλησία, της οποίας τα μέλη μοιράζονταν όλα τα πράγματα, συμπεριλαμβανομένων και των υπαρχόντων τους (Πράξεις Αποστόλων 4:32). Σύντομα οι μοναχοί και οι μοναχές που ζούσαν σε κοινότητες ανέπτυξαν κανόνες που διαμόρφωσαν το μοτίβο της κοινοτικής τους ζωής. Συγκεντρώθηκαν σε κοινά μοναστήρια υπό την πνευματική εποπτεία ενός ηγουμένου ή μιας ηγουμένης. Ο πρώτος γνωστός κανόνας διατυπώθηκε από τον Άγιο Παχώμιο της Αιγύπτου (περίπου 292-348). Ο Άγιος Βασίλειος της Καισαρείας στην Καππαδοκία (330-379) εξέτασε τον κανόνα του Παχωμίου και τον προσάρμοσε για τα δικά του Ασκητικά Συγγράμματα, τους κανόνες που αποτελούν πρότυπο για τον ανατολικό χριστιανικό κόσμο μέχρι σήμερα. Ο κανόνας του Βασιλείου, με τη σειρά του, έγινε το πρότυπο για τον Kανόνα τoυ Αγίου Βενέδικτου, τον οποίο διαμόρφωσε ο Άγιος Βενέδικτος ο εκ Νουρσίας στην Ιταλία (480-547). Ο κανόνας του Βενέδικτου, με τη σειρά του, έγινε το πρότυπο για όλους τους μεταγενέστερους κανόνες των θρησκευτικών ταγμάτων και των θρησκευτικών οργανώσεων στον δυτικό Χριστιανισμό. Ο κανόνας του Αγίου Παχωμίου εξακολουθεί να είναι πλήρως σε ισχύ και τηρείται από τους κόπτες μοναχούς του Λευκού Μοναστηριού στην Αίγυπτο, το παλαιότερο μοναστήρι στον χριστιανικό κόσμο, και από άλλα κοπτικά μοναστήρια σε άλλες χώρες. Ο κανόνας του Αγίου Βασιλείου είναι επίσης σε πλήρη ισχύ στα μοναστήρια του Αγίου Όρους στην Ελλάδα και σε όλο τον ανατολικό ορθόδοξο κόσμο. Το ίδιο ισχύει και για τον κανόνα του Αγίου Βενέδικτου που τηρείται άμεσα από τους βενεδικτίνους σε όλο τον κόσμο και έμμεσα από τα πολλά καθολικά θρησκευτικά τάγματα των οποίων οι κανόνες διαμορφώθηκαν με βάση τον κανόνα του Αγίου Βενέδικτου.
Υπήρχαν διάφορα είδη μοναστηριών. Κάποια ήταν διαχωρισμένα με βάση το φύλο. Κάποια περιελάμβαναν άτομα και των δύο φύλων που ζούσαν σε ξεχωριστές εγκαταστάσεις αλλά συγκεντρώνονταν όλα μαζί τις ιδιαίτερες εορταστικές ημέρες. Άλλα περιελάμβαναν πτέρυγες για μοναχούς, μοναχές και για παντρεμένα μέλη. Ένα παράδειγμα του τελευταίου είδους είναι ο κελτικός χριστιανικός μοναχισμός, που επικρατούσε στην Ιρλανδία, την Ουαλία, τη Σκωτία και τη Βρετάνη μέχρι τη Σύνοδο του Κάσελ το 1172.
Ο Κανόνας του Αγίου Βενέδικτου μπορεί να συνοψιστεί στη φράση Ora et labora («Προσευχηθείτε και ασχοληθείτε με σωματική εργασία!»). Ο κανόνας απαιτεί από τα μέλη να δώσουν όρκους αγνότητας, υπακοής (στον ηγούμενο ή την ηγουμένη) και (προσωπικής) ένδειας. Καλύπτει όλες τις πλευρές της μοναστικής ζωής: την ένδυση, το φαγητό, τον ύπνο, την προσευχή και το τραγούδι, τη χειροτονία, τα γραφεία μέσα στο μοναστήρι (ηγούμενος/ηγουμένη, κοσμήτορας, αρχιμανδρίτης, υπεύθυνος προμηθειών κ.λπ.), τη διόρθωση λαθών και τον αφορισμό κ.λπ. Αυτοί οι κανόνες παρουσιάζουν μεγάλη ομοιότητα με τους βουδιστικούς μοναστικούς κανόνες. Δε δίνεται το ίδιο είδος όρκων απ’ όλα τα χριστιανικά θρησκευτικά τάγματα ή τις οργανώσεις, όλα τους όμως δεσμεύονται από τους κανόνες για την προσευχή, τον διαλογισμό, τη νηστεία και τη συμπεριφορά. Στην Εταιρεία του Ιησού, που είναι ευρέως γνωστή ως οι Ιησουίτες, δίνουν τους τρεις όρκους για ένδεια, αγνότητα και υπακοή, καθώς και έναν τέταρτο όρκο: να πάνε οπουδήποτε στον κόσμο επιλέξει ο πάπας να τους στείλει.
Όσον αφορά το ora («Προσευχηθείτε!»), οι Βενεδικτίνοι μοναχοί και οι μοναχές απαιτείται να απαγγέλλουν ή να ψάλλουν τις καθημερινές ώρες προσευχής από το Προσευχητάριο (Όρθρος, Μεσονυκτικό, Τρίτη Ώρα, Έκτη Ώρα, Ενάτη Ώρα, Εσπερινός και Μέγα Απόδειπνο) σύμφωνα με τους Ψαλμούς 119:164: «Επτάκις της ημέρας σε αινώ, διά τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου». Βλέπε Κανόνας του Αγίου Βενέδικτου, Κεφάλαιο 16, σελ. 31. Αυτές οι προσευχές συνοδεύονται από περιόδους διαλογισμού σχετικά με θέματα από τη Βίβλο και από πνευματικές γραφές. Οι μοναχοί και οι μοναχές αναμένεται επίσης να μη μελετούν μόνο τη Βίβλο αλλά και άλλες ανθρωπιστικές σπουδές και φιλοσοφία, μέσω των οποίων θα βελτιώσουν τη θεολογική τους γνώση και την ευσεβή τους ζωή. Αυτό το είδος μελέτης παρουσιάζει μεγάλη ομοιότητα με τον Βουδισμό.
Όσον αφορά το labora («Ασχοληθείτε με σωματική εργασία!»), οι μοναχοί και οι μοναχές συμμετέχουν σε σκληρές εργασίες τόσο σε σωματικό όσο και σε διανοητικό επίπεδο, ως εξάσκηση που συμβάλλει στην πνευματική ζωή (Κανόνας, Κεφάλαιο 46). Πρώτη θέση καταλαμβάνει η αντιγραφή, η βιβλιοδεσία και η μετάδοση των κειμένων της Βίβλου, θεολογικών και φιλοσοφικών γραπτών τα οποία βοηθούν στην κατανόηση και την ερμηνεία της Βίβλου, και ο ίδιος ο Κανόνας. Ένας από τους χειρόγραφους κώδικες της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα της Βίβλου, ο οποίος ονομάζεται Σιναϊτικός Κώδικας (χρονολογείται περίπου στο 350), δημιουργήθηκε σε ένα μοναστήρι στην Ανατολή, πιθανόν την Καισάρεια της αρχαίας Παλαιστίνης και φυλασσόταν στο ελληνικό μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά. Απ’ όσο γνωρίζουμε, σχεδόν όλοι οι κώδικες, οι μεταφράσεις και τα αντίτυπα της Βίβλου είχαν μοναστική προέλευση. Σήμερα, θρησκευτικά τάγματα διατηρούν αυστηρό έλεγχο σε όλες τις εκδόσεις που σχετίζονται με τους κανόνες τους, τη θεολογία τους και άλλες διδασκαλίες που αφορούν το τάγμα. Όλες οι επίσημες θρησκευτικές εκδόσεις πρέπει να αναγράφουν το εκκλησιαστικό nihil obstat («Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο» στο γραπτό που πρόκειται να δημοσιευτεί) και imprimatur («Τυπωθήτω») το οποίο παραχωρείται επισήμως από τον ηγούμενο, την ηγουμένη ή άλλον επικεφαλής του θρησκευτικού τάγματος. Παρομοίως, όλες οι επίσημες θρησκευτικές εκδόσεις, ως τέτοιες, επιβλέπονται και ελέγχονται είτε από τον επίσκοπο μιας επισκοπής είτε από τη σύσκεψη των επισκόπων ή τον ρωμαιοκαθολικό πάπα στη Ρώμη ή τον οικουμενικό πατριάρχη της ανατολικής ορθοδοξίας στην Κωνσταντινούπολη. Ένα διάσημο μοναστικό πιεστήριο, που τυπώνει τις θρησκευτικές πραγματείες του τάγματος των Βενεδικτίνων σήμερα, είναι το Πιεστήριο του Αβαείου Σαιντ Μέινραντ, ένα θυγατρικό ίδρυμα του Αβαείου του Σαιντ Μέινραντ στο Σαιντ Μέινραντ της Ιντιάνα. Το Πιεστήριο του Σαιντ Μέινραντ, όπως και τα πιεστήρια άλλων θρησκευτικών ταγμάτων, απασχολεί μέλη του τάγματος, τα οποία δε λαμβάνουν καθόλου μισθό, και άτομα εκτός του μοναστηριού με ειδικές γνώσεις, τα οποία πληρώνονται σύμφωνα με τις επικρατούσες μισθολογικές κλίμακες.
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα μοναστήρια για άνδρες και για γυναίκες ξόδεψαν ατελείωτες ώρες για τη δημιουργία εικονογραφημένων χειρογράφων της Βίβλου, τεράστιων κεντητών παραπετασμάτων που απεικονίζουν δραματικές βιβλικές σκηνές, σχεδίων για τα γλυπτά και παραθύρων βιτρό που κοσμούν αμέτρητους καθεδρικούς ναούς από τη Σικελία μέχρι την Αγγλία. Ως παραδείγματα, χρειάζεται μόνο να αναφέρω το Βιβλίο του Κελς, που τώρα φιλοξενείται στη συλλογή χειρογράφων του Τρίνιτι Κόλετζ στο Δουβλίνο, το Κεντητό Παραπέτασμα της Βίβλου, το οποίο απεικονίζει σκηνές τυπολογίας από την Παλαιά Διαθήκη που προεικονίζουν την Καινή Διαθήκη και φιλοξενείται στη Συλλογή Μπάρελ στη Γλασκώβη της Σκωτίας, και τον Καθεδρικό Ναό της Σαρτρ. Για τους αγράμματους κοινούς πολίτες της εποχής αυτές οι εικόνες ήταν, όπως πολλοί ιστορικοί της θρησκευτικής τέχνης τις έχουν περιγράψει, η «Βίβλος σε Πέτρα, σε Περγαμηνή και σε Χρωματιστό Γυαλί». Αυτό το είδος δραστηριότητας μοιάζει με «εργασία» με την κοσμική σημασία του όρου, αλλά για τον ευλαβή μοναχό ή μοναχή αυτό ήταν ιερό έργο, το οποίο αποτελούσε μέρος του Opus Dei ή του «Έργου του Θεού», για να χρησιμοποιήσω τη φράση του Αγίου Βενέδικτου, στον ίδιο βαθμό με το ψάλσιμο των προσευχών για κάθε ώρα της μέρας ή με την προσευχή και τον διαλογισμό.
Η μοναστική ζωή περιελάμβανε και εξακολουθεί να περιλαμβάνει τη φροντίδα χωραφιών, την εκτροφή διαφορετικών ποικιλιών ζώων, τη λειτουργία μύλων σε ρυάκια και ποτάμια προς όφελος του μοναστηριού και των γύρω πιστών αγροτών, την ανάπτυξη νέων ειδών αρότρων και αγροτικών μηχανημάτων, και τη δημιουργία αμφίων (φαιλόνια, στιχάρια κ.λπ.) και ιερών σκευών (δισκοπότηρα, δίσκοι, θυμιατά κ.λπ.) για θρησκευτικές τελετές, και τη δημιουργία θρησκευτικών αντικειμένων, όπως εικόνες, ροζάρια και σταυρούς με τη μορφή του Χριστού επάνω τους. Αυτό το είδος εργασίας θεωρούνταν και θεωρείται αναπόσπαστο μέρος της πλήρους πνευματικής ζωής κάθε μοναχού ή μοναχής.
Όπως και με τους βουδιστικούς μοναστικούς κώδικες, ο Κανόνας του Αγίου Βενέδικτου περιλαμβάνει λεπτομερή βήματα για την πειθαρχία και τον αφορισμό ή για να επιτραπεί και πάλι η είσοδος στους μοναχούς και τις μοναχές που έσφαλαν και απομακρύνθηκαν από τους κανόνες του τάγματος. Κανόνας του Αγίου Βενέδικτου, Κεφάλαια 23-28, σελ. 36-39. Οι τιμωρίες περιλαμβάνουν το γονάτισμα με απλωμένα χέρια για μεγάλες χρονικές περιόδους, τη σιωπή, την ταπείνωση με αυτομαστίγωση ή με το να φοράει κάποιος κιλίκιο, τα απομονωμένα γεύματα, τη σωματική πειθαρχία και, ως έσχατη λύση, την πλήρη αποπομπή, ενώ η φροντίδα της ψυχής του ατόμου που λοξοδρόμησε κατέχει την πιο σημαντική θέση, σύμφωνα με τις συμβουλές που υπάρχουν στην Καινή Διαθήκη. Αφορισμένο μέλος θεωρείται πως είναι κάποιος που αποποιείται τη σωτηρία και φλερτάρει με τις φωτιές της αιώνιας κόλασης. Τα μέλη που έχουν σχέσεις με ένα αφορισμένο μέλος χωρίς την καθοδήγηση του ηγούμενου ή της ηγουμένης είναι πιθανόν να λάβουν την ίδια τιμωρία. Βιβλιογραφική παραπομπή: Αυτόθι, Κεφάλαιο 26, σελ. 38. Η πειθαρχία λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια του «κεφαλαίου», που εκ παραδόσεως λαμβάνει χώρα στους χώρους συνεδριάσεων (κεφάλαια). Ονομάζονται «κεφάλαια» επειδή οι συνεδριάσεις που συγκαλούνταν για την επίβλεψη της τάξης στο μοναστήρι και τη ρύθμιση της συμπεριφοράς έπονταν της ανάγνωσης ενός κεφαλαίου από τον κανόνα του τάγματος. Κατά τη διάρκεια του κεφαλαίου οι μοναχοί ή οι μοναχές κανονίζουν τις υποθέσεις της καθημερινής ζωής στο μοναστήρι, συμπεριλαμβανομένων των δημοσίων εξομολογήσεων των αμαρτιών και των παραβάσεων εναντία στον κανόνα. Τα αμαρτάνοντα μέλη συνήθως έρχονται αντιμέτωπα με ειδικές επιτροπές επίβλεψης από άλλους μοναχούς ή μοναχές που καθορίζουν τι είδους τιμωρία ή πειθαρχία αρμόζει στο παράπτωμα.
Όπως και στον Βουδισμό, τα μέλη των χριστιανικών μοναστηριών και των θρησκευτικών ταγμάτων επιτρέπεται να αποχωρήσουν από το τάγμα με νόμιμους και αρμονικούς τρόπους. Καθώς οι ρωμαιοκαθολικοί μοναχοί και αδελφοί δίνουν επίσημους όρκους, και όχι τακτικούς ή προσωρινούς όρκους, πρέπει πρώτα να λάβουν απαλλαγή (από τους όρκους τους) από το ίδιο το Βατικανό. Διατηρούν την καλή τους σχέση με την επίσημη Εκκλησία, δεδομένου ότι τηρούν τις κατάλληλες διαδικασίες για να αποχωρήσουν, περιμένουν μέχρι να οριστικοποιηθεί η απαλλαγή σύμφωνα με τους εκκλησιαστικούς κανονισμούς και δεν ασκούν έντονη κριτική στη μητρική εκκλησία τους. Αν δεν καταφέρουν να εκπληρώσουν αυτούς τους κανόνες, υπόκεινται σε επίπληξη, απαγόρευση (αποκλεισμό από όλα τα θρησκευτικά μυστήρια, όπως ο Γάμος, η Μετάνοια [Εξομολόγηση], η Θεία Ευχαριστία και το Χρίσμα) και/ή αφορισμό, πλήρη διαχωρισμό από την Εκκλησία και την αδελφότητά της.
Β. Η Θαλασσια Οργανωση
Η Θαλάσσια Οργάνωση της Εκκλησίας της Σαηεντολογίας δημιουργήθηκε ανάμεσα σε μια μικρή ομάδα Σαηεντολόγων που συνόδευε τον Ιδρυτή της Σαηεντολογίας, Λ. Ρον Χάμπαρντ (1911-1986), στα μεγάλα θαλάσσια ταξίδια του που ξεκίνησαν το 1967. Κατά τη διάρκεια αυτών των ταξιδιών ο Λ. Ρον Χάμπαρντ ξεκίνησε να αναπτύσσει τη διαδικασία του ώντιτινγκ για τα πνευματικά ανώτερα επίπεδα του Λειτουργικού Θήταν (ΟΤ). Αυτοί οι βαθιά αφοσιωμένοι Σαηεντολόγοι, που παρακολούθησαν από κοντά τη θρησκευτική εργασία του Λ. Ρον Χάμπαρντ, σχημάτισαν τη Θαλάσσια Οργάνωση δίνοντας όρκους υπηρεσίας για ένα δισεκατομμύριο χρόνια προκειμένου να δηλώσουν τη δέσμευσή τους στην Εκκλησία της Σαηεντολογίας και στην αποστολή της. Ο όρκος δισεκατομμυρίων χρόνων ενός μέλους της Θαλάσσιας Οργάνωσης προσομοιάζει σχεδόν ακριβώς με τον Όρκο της Άπειρης Ευσπλαχνίας που δίνει κάποιος ο οποίος αναλαμβάνει την ευθύνη να γίνει Μποντισάτβα στον Μαχαγιάνα Βουδισμό: «Ο Μποντισάτβα αποφασίζει: παίρνω πάνω μου το βάρος όλων των βασάνων... Εγώ πρέπει να διασώσω όλα αυτά τα όντα (που έχουν επίγνωση) από τον χείμαρρο της Σαμσάρα (κύκλο της επαναγέννησης που προκύπτει από την τέλεση κακών πράξεων)... Είμαι αποφασισμένος να συνεχίσω να υπάρχω σε κάθε κατάσταση συμφοράς για αναρίθμητους αιώνες· κι έτσι θα βοηθήσω όλα τα όντα προς την ελευθερία, σε όλες τις καταστάσεις συμφορών που μπορεί να βρεθούν σε οποιοδήποτε σύστημα στον κόσμο». Απόσπασμα από το βιβλίο που επιμελήθηκε ο Έντουαρντ Κονζ, Buddhist Texts through the Ages (Βουδιστικά Κείμενα στο πέρασμα των Αιώνων) (Νέα Υόρκη: Χάρπερ και Ρόου, 1954), σελ. 131. Αυτό το κείμενο είναι σύμφωνο με την πεποίθηση της Σαηεντολογίας, όχι μόνο από την άποψη της κοσμολογίας (πολλά σύμπαντα ή γαλαξίες), αλλά επίσης από την άποψη της διάρκειας του όρκου της Θαλάσσιας Οργάνωσης (αμέτρητοι αιώνες χρόνου), καθώς και τον υπέρτατο πνευματικό στόχο (ελευθερία).
Αυτό το πρότυπο στην ιστορία της Εκκλησίας της Σαηεντολογίας προσομοιάζει με την ίδρυση του πρώτου μοναστικού σάνγκα γύρω από τον Γκαουτάμα Βούδα, με τους πρώτους μοναχούς που ακολούθησαν τον Άγιο Βενέδικτο και με την πρώτη κοινότητα Ιησουιτών που σχηματίστηκε γύρω από τον Άγιο Ιγνάτιο Λογιόλα (1491-1556). Τα θρησκευτικά τάγματα αναλαμβάνουν από μόνα τους να ακολουθούν τις διδαχές των θρησκειών τους με έναν υποδειγματικό τρόπο. Όπως δηλώνουν τα μέλη του τάγματος των Δομινικανών και των Φραγκισκανών, επιλέγουν το μονοπάτι που οδηγεί στην τελειότητα.
Τα μέλη της Θαλάσσιας Οργάνωσης δεσμεύονται ολόψυχα και αιώνια στην εκπλήρωση του Πιστεύω της Σαηεντολογίας: να υποστηρίξουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του πνευματικού τους δικαιώματος για πνευματική υγεία και να δηλώσουν με σαφήνεια τη βασική καλοσύνη του ανθρώπινου γένους και τον πρωταρχικό στόχο της επιβίωσης, που είναι στενά συνδεδεμένος με τη σωτηρία του πνεύματος.
Τα μέλη της Θαλάσσιας Οργάνωσης δεσμεύονται ολόψυχα και αιώνια στην εκπλήρωση του Πιστεύω της Σαηεντολογίας: να υποστηρίξουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του πνευματικού τους δικαιώματος για πνευματική υγεία και να δηλώσουν με σαφήνεια τη βασική καλοσύνη του ανθρώπινου γένους και τον πρωταρχικό στόχο της επιβίωσης, που είναι στενά συνδεδεμένος με τη σωτηρία του πνεύματος. Βλέπε Το Πιστεύω της Σαηεντολογίας. Το μονοπάτι προς την επιβίωση είναι, πρώτον, το κλήαρινγκ (απαλλαγή) του πλανήτη από όλα τα έγγραμμα, εκείνες τις αρνητικές επιπτώσεις και τραύματα στις ζωές των ανθρώπων που πολεμούν εναντίον της επιβίωσης, και η ανύψωση όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων στο πλήρες πνευματικό τους δυναμικό, μια κατάσταση που οι Σαηεντολόγοι αποκαλούν Λειτουργικό Θήταν (ΟΤ), κάποιον που έχει κυριαρχία πάνω στην ύλη, την ενέργεια, τον χώρο και τον χρόνο.
Ο όρος «επιβίωση» στη θρησκεία της Σαηεντολογίας είναι η αντίστοιχη θεολογική ιδέα που συγκρίνεται με αυτό που οι βουδιστές ονομάζουν μόκσα ή «απελευθέρωση» και με αυτό που οι χριστιανοί ονομάζουν «σωτηρία» ή «λύτρωση». Για τους Σαηεντολόγους, η επιβίωση εξελίσσεται στα επίπεδα των Οκτώ Δυναμικών, τα οποία είναι: (1) η ώθηση προς την ύπαρξη ως άτομο, (2) η ώθηση για το σεξ και την οικογένεια, (3) η ώθηση προς την ύπαρξη σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, (4) η ώθηση προς την ύπαρξη ως η ίδια η ανθρωπότητα και όχι μόνο ως μια ομάδα ή εθνικότητα, (5) η ώθηση προς την ύπαρξη ως μέρος του ζωικού βασιλείου και όχι απλώς ως ένα γένος ή είδος μέσα στη φύση, (6) η ώθηση προς την ύπαρξη ως φυσικό σύμπαν (ύλη, ενέργεια, χώρος και χρόνος), (7) η ώθηση προς την ύπαρξη ως πνεύμα, το οποίο οι Σαηεντολόγοι αποκαλούν Θήταν, και (8) η ώθηση προς την ύπαρξη ως το Άπειρο ή ο Θεός.
Οι Σαηεντολόγοι πιστεύουν ότι ο μόνος τρόπος που μπορεί να επιτευχθεί η επιβίωση και στα Οκτώ Δυναμικά είναι με το να απαλλαγούν από τα έγγραμμα οι άνθρωποι αυτού του πλανήτη, έτσι ώστε να μπορούν να γίνουν πλήρως Λειτουργικοί Θήταν στην υπηρεσία για τη διάσωση της ανθρωπότητας και του ίδιου του πλανήτη. Ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό είναι με το να λάβουν εκπαίδευση και ώντιτινγκ όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι. Μέσα στη Σαηεντολογία η ομάδα που έχει αφιερωθεί πνευματικά «24 ώρες το 24ωρο και 7 ημέρες την εβδομάδα» για να διασφαλίσει ότι οι πιο σημαντικοί, ουσιώδεις θρησκευτικοί στόχοι και διαδικασίες της Σαηεντολογίας διατηρούνται, προστατεύονται, συνεχίζονται, εκδίδονται και διαδίδονται στον κόσμο μέσω αποστολών, είναι η Θαλάσσια Οργάνωση. Η Θαλάσσια Οργάνωση έχει ρόλο ζωτικής σημασίας για την επιβίωση της Σαηεντολογίας ως παγκόσμια θρησκεία.
Επειδή η Θαλάσσια Οργάνωση παίζει έναν τόσο βασικό θεολογικό και εκκλησιαστικό ρόλο εντός της Εκκλησίας της Σαηεντολογίας, τα μέλη της Θαλάσσιας Οργάνωσης συμφωνούν με τον Κώδικα του Μέλους της Θαλάσσιας Οργάνωσης, ο οποίος περιέχει υποσχέσεις και δεσμεύσεις σε πλήρη συμφωνία με τα είδη των όρκων που δίνουν οι βουδιστές και χριστιανοί μοναχοί και μοναχές. Ο Κώδικας του Μέλους της Θαλάσσιας Οργάνωσης. Ένας όρκος είναι απλώς ένας ευσεβής τρόπος με τον οποίο δίνεις μια θρησκευτική υπόσχεση. Οι υποσχέσεις αυτές περιλαμβάνουν την προσπάθεια να κάνεις πραγματικότητα τα Οκτώ Δυναμικά για το μεγαλύτερο καλό και για τον μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων, να παρέχεις την εκπαίδευση και την τεχνολογία του ώντιτινγκ όσο το δυνατόν πιο ηθικά εντός της Σαηεντολογίας, να παρέχεις την κατάλληλη ηγεσία σε όλους τους άλλους Σαηεντολόγους με την ακριβή χρήση της τεχνολογίας της εκπαίδευσης και του ώντιτινγκ στη Διανοητική και τη Σαηεντολογία, να αποτελείς υπόδειγμα ως προς την εξυπηρέτηση προς τους άλλους, να επιδεικνύεις κατάλληλη συμπεριφορά και ένα υψηλό εργασιακό ήθος, να θεωρείς τα άλλα μέλη της Θαλάσσιας Οργάνωσης υπεύθυνα για τις πράξεις τους, να προστατεύεις τη Θαλάσσια Οργάνωση από τις λανθασμένες επιθέσεις και να συνεχίζεις την πορεία σου, παρά τις όποιες δυσκολίες. Αυτό το επίπεδο δέσμευσης είναι χαρακτηριστικό των θρησκευτικών ταγμάτων σε όλη την ιστορία.
Σήμερα τα μέλη της Θαλάσσιας Οργάνωσης αριθμούνται σε πάνω από πέντε χιλιάδες (5.000+) σε όλο τον κόσμο. Λόγω της ειδικής τους αποστολής στη Σαηεντολογία, εποπτεύουν την εκπαίδευση και το ώντιτινγκ σε όλα τα επίπεδα και διαχειρίζονται άμεσα τα ανώτερα επίπεδα εκπαίδευσης και ώντιτινγκ. Τα μέλη της Θαλάσσιας Οργάνωσης, λόγω του όρκου που έχουν δώσει να διατηρούν και να προάγουν την αυθεντική διδασκαλία του Ιδρυτή, Λ. Ρον Χάμπαρντ, κατέχουν τα πιο σημαντικά πόστα ηγεσίας και πόστα μελών του προσωπικού στους κύριους κλάδους της Εκκλησίας της Σαηεντολογίας, συμπεριλαμβανομένου του Κέντρου Θρησκευτικής Τεχνολογίας (RTC) και της Εκκλησίας της Σαηεντολογίας Διεθνώς (CSI).
Γ. Κοινοτικη Ζωη
Τα μέλη της Θαλάσσιας Οργάνωσης ζουν από κοινού μια κοινοτική ζωή. Κοιμούνται στα ίδια καταλύματα σε μικρές ομάδες ή ως έγγαμα ζευγάρια. Τρώνε μαζί. Μαζί λαμβάνουν εκπαίδευση και ώντιτινγκ, τα βασικά μυστήρια της Σαηεντολογίας, για την πρόοδο στη Γέφυρα προς την Πλήρη Ελευθερία. Μελετούν τα κείμενα της Σαηεντολογίας και τους κανόνες της Θαλάσσιας Οργάνωσης μαζί. Διεξάγουν και παρακολουθούν τελετουργικούς εορτασμούς μαζί. Φοράνε κοινή στολή. Ψυχαγωγούνται επίσης μαζί ως ομάδα. Όλες αυτές οι θρησκευτικού τύπου δραστηριότητες στη Σαηεντολογία είναι παρόμοιες με αυτές των μελών θρησκευτικών ταγμάτων σε όλο τον κόσμο. Αυτή η πνευματική κοινοτική ζωή επιτρέπει στη Θαλάσσια Οργάνωση να εκπληρώσει την υψηλή θρησκευτική της αποστολή, τη διατήρηση και μετάδοση των διδασκαλιών του Λ. Ρον Χάμπαρντ και την προσεκτική και ακριβή διατήρηση και παράδοση της τεχνολογίας της εκπαίδευσης και του ώντιτινγκ.
Όπως είναι σαφές από την παράγραφο 3 παραπάνω, εγώ ο ίδιος έζησα τη μοναστική ζωή για έξι χρόνια. Τα κοινά καταλύματα, τα γεύματα, οι θρησκευτικές δραστηριότητες της Θαλάσσιας Οργάνωσης, που παρατήρησα τόσο στο Χόλιγουντ το 1998 όσο και στη Διεθνή Βάση της Σαηεντολογίας στο Γκίλμαν Χοτ Σπρινγκς το 2009, προσομοιάζουν ακριβώς με την εμπειρία μου ως φραγκισκανός μοναχός. Είχα γεύματα από κοινού με τους άλλους, μελετούσα τη Βίβλο, τον κανόνα του τάγματος και άλλες θεολογικές πραγματείες με τους άλλους μοναχούς την ίδια ώρα, έλεγα τις προσευχές από το Προσευχητάριο από κοινού και φορούσα το παραδοσιακό ράσο του τάγματος των φραγκισκανών. Αν μου επιτρέπεται αυτή η παρατήρηση, οι εγκαταστάσεις της Θαλάσσιας Οργάνωσης, ενώ δεν ήταν με κανέναν τρόπο πολυτελείς, ήταν σαφώς πιο άνετες από αυτές που βίωσα εγώ ως μοναχός.
Υπάρχει κι ένα άλλο πράγμα που έχει κοινό η Βάση της Σαηεντολογίας στο Γκίλμαν Χοτ Σπρινγκς με τα μοναστήρια στα οποία έζησα. Τα περισσότερα χριστιανικά μοναστήρια περιβάλλονταν παραδοσιακά από τείχη που εξυπηρετούσαν την απομόνωση του μοναστηριού. Ο σκοπός αυτών των τειχών ήταν να κρατήσουν τους παρείσακτους εκτός και να διατηρήσουν την ιερότητα της έγκλειστης θρησκευτικής ζωής εντός. Ενώ ήμουν στο μοναστήρι, χρειαζόμουν την άδεια του θρησκευτικού φύλακα για να προχωρήσω πέρα από τα τείχη και έπρεπε να αναφέρω την παρουσία μου όταν επέστρεφα. Κάθε σημαντική πτυχή της ζωής μου καθοριζόταν από τους κανόνες του τάγματος και τους κανονισμούς του συγκεκριμένου μοναστηριού στο οποίο βρισκόμουν, ακριβώς όπως περιγράφεται παραπάνω. Για κάποιον που είναι ξένος μπορεί να φαίνεται ότι έζησα σε ένα περιβάλλον που μοιάζει με «φυλακή», αλλά είχα επιλέξει αυτόν τον τρόπο ζωής για να αναζητήσω τη σωτηρία μου ως μοναχός και αποδέχθηκα αυτόβουλα τις συνθήκες. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι υπήρχαν ψυχολογικοί και κοινωνικοί περιορισμοί για να παραμείνω εντός. Αλλά μπορούσα να φύγω, έστω κι αν αυτό θα σήμαινε (και όντως σήμαινε) ότι θα έπρεπε να βασιστώ στις δικές μου δυνάμεις με λιγοστούς πόρους. Επέλεξα να φύγω με έναν ομαλό και σύμφωνα με τους εκκλησιαστικούς κανόνες τρόπο, επομένως η αποχώρησή μου δεν ήταν τραυματική· αλλά επίσης θα μπορούσα να είχα «πηδήξει από τα τείχη», όπως έκαναν άλλοι. Κατά την περιήγησή μου στη Διεθνή Βάση στο Γκίλμαν Χοτ Σπρινγκς παρατήρησα ακριβώς το ίδιο είδος κατάστασης. Υπάρχουν πιέσεις στα άτομα για να μη φύγουν, αλλά, αν είναι αποφασισμένα γι’ αυτό, μπορούν να φύγουν. Όπως ακριβώς κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι μοναστικοί περιορισμοί υπό τους οποίους ζούσα έμοιαζαν με «φυλακή», έτσι άλλοι μπορεί να ισχυριστούν ότι οι κανόνες που περιβάλλουν τα μέλη της Θαλάσσιας Οργάνωσης εμποδίζουν την ελευθερία τους. Αλλά τα μέλη μπορούν να φύγουν και κάποια μέλη έχουν φύγει από τη Θαλάσσια Οργάνωση με τον ίδιο τρόπο που τα μέλη των βουδιστικών και των καθολικών θρησκευτικών ταγμάτων μπορούν και έχουν φύγει από τα μοναστήρια τους.
Δ. Golden Era Productions
Η Golden Era Productions βρίσκεται στη Διεθνή Βάση ή Χρυσή Βάση, όπως την αποκαλούν οι Σαηεντολόγοι, στο Γκίλμαν Χοτ Σπρινγκς. Όπως ο Στρατός της Σωτηρίας χρησιμοποιεί τίτλους και εικόνες από τον στρατό ξηράς για να περιγράψει τη μάχη του με τα κοινωνικά και πνευματικά δεινά στην κοινωνία, έτσι η Σαηεντολογία χρησιμοποιεί ναυτική ορολογία για να συμφωνεί με την εμπειρία του Λ. Ρον Χάμπαρντ στη θάλασσα ως αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ και με την αντίληψή του για το πνευματικό ταξίδι ως μια πλεύση στον χώρο και τον χρόνο. Το κέντρο στο Γκίλμαν είναι συνεπώς μια «βάση». Στεγάζει τα γραφεία του Κέντρου Θρησκευτικής Τεχνολογίας και της Εκκλησίας της Σαηεντολογίας Διεθνώς, συμπεριλαμβανομένης της Golden Era Productions.
Η Gold είναι αυτή τη στιγμή υπεύθυνη για τέσσερα είδη παραγωγής και διαφήμισης. Πρώτον, παράγει τα φιλμ, τις ηχογραφημένες διαλέξεις και τα DVD που χρησιμοποιούνται για τη θρησκευτική εκπαίδευση και το ώντιτινγκ και τη διάδοση της πίστης της Σαηεντολογίας. Δεύτερον, η Gold περιλαμβάνει εξελιγμένες εγκαταστάσεις για τη συντήρηση και την αποκατάσταση των βίντεο και των διαλέξεων του Λ. Ρον Χάμπαρντ, ο οποίος υπήρξε Ιδρυτής της Σαηεντολογίας και απόλυτη Πηγή όλης της διδασκαλίας της Σαηεντολογίας, για μελλοντική διανομή. Τρίτον, η Gold στεγάζει τις εγκαταστάσεις για τη μετάφραση και την αναπαραγωγή CD, DVD και διαλέξεων για το έργο των αποστολών της Σαηεντολογίας σε όλο τον κόσμο. Τέταρτον, η Gold παράγει άλλα διαφημιστικά υλικά και υλικά για τις υπηρεσίες προς το κοινό, προς χρήση από την Εκκλησία. Η Gold στεγάζει επίσης τις εγκαταστάσεις για την παραγωγή των Ηλεκτρόμετρων (ηλεκτρο-γαλβανόμετρων) για χρήση στην εκπαίδευση και στο ώντιτινγκ.
Όλοι οι Οργανισμοί, οι παραγωγές και οι δραστηριότητες στην Gold που περιγράφονται παραπάνω και τις οποίες παρατήρησα ο ίδιος είναι θρησκευτικής φύσης. Στην πραγματικότητα, είναι αξιοσημείωτα παρόμοιες με τους οργανισμούς, τις παραγωγές και τις δραστηριότητες στις οποίες έχω συμμετάσχει ή παρατήρησα όταν ήμουν μοναχός.
Το Κέντρο Θρησκευτικής Τεχνολογίας κατέχει όλα τα εμπορικά σήματα για τα θρησκευτικά γραπτά της Σαηεντολογίας, συμπεριλαμβανομένης της Διανοητικής. Η αποστολή του είναι να επιβλέπει την πιστή και αιώνια διατήρηση, μετάδοση και εφαρμογή όλης της θεωρίας και των πρακτικών της Σαηεντολογίας που περιέχονται στα γραπτά και τα ηχογραφημένα λόγια του Λ. Ρον Χάμπαρντ.
Το Κέντρο Θρησκευτικής Τεχνολογίας κατέχει όλα τα εμπορικά σήματα για τα θρησκευτικά γραπτά της Σαηεντολογίας, συμπεριλαμβανομένης της Διανοητικής. Η αποστολή του είναι να επιβλέπει την πιστή και αιώνια διατήρηση, μετάδοση και εφαρμογή όλης της θεωρίας και των πρακτικών της Σαηεντολογίας που περιέχονται στα γραπτά και τα ηχογραφημένα λόγια του Λ. Ρον Χάμπαρντ. Η Σαηεντολογία προσπαθεί να το κάνει αυτό όσο το δυνατόν πιο επακριβώς και επιμελώς γίνεται, αφού η Εκκλησία πιστεύει ότι η επιβίωση του σύμπαντος και στα Οκτώ Δυναμικά εξαρτάται σε ζωτικό βαθμό από τη σωστή και με ακρίβεια εφαρμογή της τεχνολογίας του ώντιτινγκ. Η αποστολή και λειτουργία του Κέντρου Θρησκευτικής Τεχνολογίας είναι ζωτικής σημασίας για την Εκκλησία της Σαηεντολογίας. Τα μέλη της Εκκλησίας πιστεύουν ειλικρινά ότι η πνευματικά υγιής λειτουργία όχι μόνο για τον εαυτό τους, αλλά και για όλα τα άλλα άτομα στον πλανήτη εξαρτάται από αυτή τη σχολαστική συντήρηση και εφαρμογή της τεχνολογίας της εκπαίδευσης και του ώντιτινγκ της Σαηεντολογίας. Ως προς αυτή τη λειτουργία, το Κέντρο Θρησκευτικής Τεχνολογίας προσομοιάζει ακριβώς με τη λειτουργία του Εκκλησιάσματος για το Δόγμα της Πίστης στον Ρωμαιοκαθολικισμό. Ο σκοπός αυτού του εκκλησιάσματος είναι να επιβλέπει τις επίσημες εκδόσεις και τις διδασκαλίες της Καθολικής Εκκλησίας και να διορθώνει και να πειθαρχεί αυτούς που θεωρεί ως αιρετικούς ή αυτούς των οποίων η διδασκαλία είναι ανακριβής θεωρία.
Οι δραστηριότητες του Κέντρου Θρησκευτικής Τεχνολογίας έχουν σκοπό να εγγυηθούν ότι όλες οι μορφές του ώντιτινγκ παραδίδονται σωστά και ότι τα στάνταρ της θρησκευτικής τεχνολογίας, όπως ορίζονται από τον Ιδρυτή Λ. Ρον Χάμπαρντ, τηρούνται πιστά, εξασφαλίζοντας ότι η θεωρία και η πρακτική της θρησκείας διατηρείται με ορθόδοξο τρόπο. Το Κέντρο Θρησκευτικής Τεχνολογίας, ως προς την εκπλήρωση αυτών των λειτουργιών, προσομοιάζει σχεδόν ακριβώς με το ρωμαιοκαθολικό Εκκλησίασμα για το Δόγμα της Πίστης, το οποίο καθοδηγούσε ο πάπας Βενέδικτος XVI, πριν την άνοδό του στο αξίωμα του πάπα. Το θρησκευτικό αυτό γραφείο διεξάγει εξετάσεις, τεστ και δοκιμές στα θρησκευτικά κείμενα και στις πρακτικές των Καθολικών θρησκευόμενων ανθρώπων, των θεολόγων και των πιστών, για να βεβαιωθεί ότι αυτά τα γραπτά και οι πρακτικές συμφωνούν με τις γραφές (τη Βίβλο) και με την παράδοση της Εκκλησίας, συμπεριλαμβανομένων των πιστεύω, των επιτροπών και των παπικών διαταγμάτων. Αυτό αποτελεί μια μορφή «ελέγχου ασφαλείας» σχεδόν ίδια με την πρακτική της Σαηεντολογίας. Ούτε στον Ρωμαιοκαθολικισμό ούτε στη Σαηεντολογία πιστεύουν ότι αυτό το είδος εποπτείας είναι «αστυνόμευση» ή «έρευνα» με το κοσμικό ή πολιτικό νόημα αυτών των όρων. Αντίθετα, θεωρούν ότι είναι το κύριο μέσο διατήρησης της ορθής χρήσης της θεωρίας τους και της συμφωνίας των πρακτικών τους με αυτή τη θεωρία. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι όλες οι θρησκείες του κόσμου έχουν το δικαίωμα να διαφυλάσσουν τη θεωρία και τις πρακτικές τους και να τα διατηρούν σε ένα ορθό στάνταρ.
Αυτή η ακρίβεια τόσο στη Σαηεντολογία όσο και στον Ρωμαιοκαθολικισμό –που συχνά φαντάζει «εμμονική» στον εχθρικό ή αδιάφορο παρατηρητή– είναι κοινή στις περισσότερες οργανωμένες θρησκείες του κόσμου. Ο λατινικός όρος sacer σημαίνει ότι κάτι είναι «άγιο» και «επικίνδυνο» ταυτόχρονα. Για παράδειγμα, οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι, αν δε διεξάγεις τα επικήδεια τελετουργικά με ακρίβεια στη σωστή σειρά, λέγοντας τις προσευχές ακριβώς όπως έχουν μεταβιβαστεί από τους προγόνους και προσφέροντας με ακρίβεια τις σωστές θυσίες με τον σωστό τρόπο και τη σωστή ακολουθία, θα προκύψει σοβαρός κίνδυνος να μην περάσει η ψυχή του εκλιπόντος απέναντι στις Νήσους των Μακάρων, αλλά να περιπλανιέται σ’ αυτή τη γη αιώνια, στοιχειώνοντας ή ακόμα και βλάπτοντας τους ζωντανούς. Η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δημοσιεύει αυτό που ονομάζεται Το Ρωμαϊκό Τελετουργικό, το οποίο περιλαμβάνει ακριβείς λεπτομέρειες για το πώς πρέπει να διεξάγονται οι ιεροτελεστίες και οι τελετές. Εάν κάποιος δεν καταφέρει να ακολουθήσει με ακρίβεια τη φόρμουλα για ένα τελετουργικό –για παράδειγμα, το να βαφτίσει κάποιον με νερό που ρέει ενώ προφέρει τα ακριβή λόγια «Σε βαπτίζω στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος»–, αυτό μπορεί να καταστήσει την ιεροτελεστία παντελώς άκυρη και αναποτελεσματική. Το ίδιο κριτήριο ισχύει για το πώς η Σαηεντολογία και τα μέλη της Θαλάσσιας Οργάνωσης σκέφτονται και δρουν σε σχέση με την τεχνολογία τους για την εκπαίδευση και το ώντιτινγκ. Πρέπει να δημοσιεύεται και να εφαρμόζεται με έναν εντελώς ακριβή τρόπο. Διαφορετικά, η απαλλαγή ενός ατόμου από ένα έγγραμμο ή η συνέχεια στο επόμενο επίπεδο του ώντιτινγκ στη Γέφυρα είναι αναποτελεσματική και άκυρη.
Ε. Οπτικοακουστικα Υλικα της Σαηεντολογιας
Η ίδια αρχή για τη φροντίδα και την ακρίβεια ισχύει και για τις παραγωγές βίντεο και ήχου. Κατά τη διάρκεια της ζωής του ο Λ. Ρον Χάμπαρντ ξεκίνησε τα πρότζεκτ βίντεο και ήχου για την προώθηση και την παράδοση της κατάλληλης τεχνολογίας για τη Διανοητική και τη Σαηεντολογία. Σήμερα η Golden Era Productions απλώς εκπληρώνει την αποστολή που της ανατέθηκε από τον Ιδρυτή της Εκκλησίας. Τα στούντιο, ο εξοπλισμός και οι εγκαταστάσεις στην Gold εξυπηρετούν τον αρχικό σκοπό και την αποστολή του Ιδρυτή.
Στ. Το Ηλεκτρομετρο
Η ίδια αρχή ισχύει και για την παραγωγή των Ηλεκτρόμετρων στην Gold. Ένας αδιάφορος ξένος εκλαμβάνει το Ηλεκτρόμετρο ως ηλεκτρο-γαλβανόμετρο για την εξέταση των ηλεκτρικών αντιδράσεων στις παλάμες. Για έναν Σαηεντολόγο το Ηλεκτρόμετρο είναι αυτό που οι θρησκείες ανά τον κόσμο ονομάζουν όργανο τέλεσης μυστηρίου. Στη Σαηεντολογία η εκπαίδευση και το ώντιτινγκ είναι τα πιο σημαντικά μυστήρια. Τα αντικείμενα που χρησιμοποιούνται για την παροχή εκπαίδευσης και ώντιτινγκ –και ειδικότερα το Ηλεκτρόμετρο– αποτελούν όργανα τέλεσης μυστηρίου. Το Ηλεκτρόμετρο μπορεί να παραλληλιστεί με τα ιερά σκεύη και άμφια που χρησιμοποιούνται στον Ρωμαιοκαθολικισμό (φαιλόνια, δισκοπότηρα, αρτοφόρια, δίσκοι, λιβανιστήρια κ.λπ.) ή στον Βουδισμό (θυμιατά, χειροκύμβαλα, μάνταλα, αδαμάντινα σκήπτρα Βάτζρα κ.λπ.). Στη Σαηεντολογία η χρήση του Ηλεκτρόμετρου είναι απαραίτητη για να διασφαλιστεί ότι η τεχνολογία έχει παραδοθεί με απόλυτη ακρίβεια, όπως ο Λ. Ρον Χάμπαρντ καθόρισε στα γραπτά και στις επιστολές του.
Για τον σκεπτικιστή ο καθαγιασμένος άρτος και οίνος στη ρωμαιοκαθολική Θεία Ευχαριστία είναι απλώς χημικό κρασί και ψωμί πάνω από το οποίο κάποιος είπε προσευχές. Για τον αφοσιωμένο ρωμαιοκαθολικό μεταλαμβάνοντα και τον μεταλαμβάνοντα της ανατολικής ορθοδοξίας εκείνο το ψωμί και το κρασί είναι το Σώμα και το Αίμα του Σωτήρα τους. Για τον σκεπτικιστή το Ηλεκτρόμετρο μετράει τα ηλεκτρικά φορτία που εκπέμπονται από τον ιδρώτα στις παλάμες των χεριών. Για τον αφοσιωμένο Σαηεντολόγο το Ηλεκτρόμετρο υποδεικνύει πνευματικές καταστάσεις της ψυχής – είτε εάν ένα έγγραμμο ή κάποιο άλλο εμπόδιο παραμένει είτε εάν το άτομο μπορεί να προχωρήσει προς το επόμενο πνευματικό επίπεδο στη Γέφυρα προς την Ελευθερία.
